بی اشتهایی سالمندان: علت، درمان و علائم خطرناک

بی اشتهایی  یک اختلال خوردن است که در بین سالمندان بسیار شایع است و در این پست سایت طبیب گفت می خواهیم نگاه کلی به علت بی اشتهایی در سالمندان و روش های درمان و علائم خطرناک آن داشته باشیم. کارشناس این قسمت احمد دلبری متخصص بیماریهای سالمندان  از دانشگاه کارولینسکا سوئد، دانشیار و عضو هیات علمی، مدیر گروه سالمندی دانشگاه، رئیس مرکز تحقیقات سالمندی و رئیس انجمن علمی سالمندان ایران می باشد. پس اگر سالمندی در بین اعضای خانواده خود دارید حتما تا انتها همراه ما باشید.

علت بی اشتهایی سالمندان

بی اشتهایی در افراد مسن می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که یکسری را در ویدیو بالا بررسی شد و یکسری موارد هم در ادامه برای شما منتشر کردیم که می توانید مشاهده کنید.

1. بیماری ها:

برخی شرایط پزشکی مانند سرطان، اختلالات گوارشی، عدم تعادل هورمونی و بیماری های عصبی می توانند بر اشتها تأثیر بگذارند و منجر به بی اشتهایی شوند.

2. داروها:

عوارض جانبی داروهایی که معمولاً توسط افراد مسن استفاده می شود، مانند داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای ضد درد یا داروهای فشار خون بالا، می تواند اشتها را سرکوب کرده و به بی اشتهایی کمک کند.

3. عوامل روانی:

افراد مسن ممکن است افسردگی، اضطراب، غم و اندوه یا تنهایی را تجربه کنند که می تواند بر اشتها و میل آنها به خوردن تأثیر بگذارد.

4. مشکلات دندانی:

افراد مسن اغلب با مشکلات دندانی مانند پوسیدگی دندان، بیماری لثه یا دندان مصنوعی نامناسب مواجه می شوند که می تواند باعث درد و مشکل در جویدن شود و منجر به کاهش مصرف غذا شود.

5. حس چشایی و بویایی:

تغییر در ادراک چشایی و بویایی به دلیل افزایش سن می تواند لذت غذا را کاهش داده و اشتها را کم کند.

6. عوامل اجتماعی:

افراد مسن ممکن است با انزوای اجتماعی مواجه شوند یا دسترسی محدودی به غذای مغذی داشته باشند، که می تواند به کم اشتهایی و سوء تغذیه کمک کند.

علام خطرناک بی اشتهایی در سالمندان

علت بی اشتهایی و حالت تهوع در سالمندان می تواند از علائم خطرناک باشد اما بجز حالت تهوع علائم خطرناک دیگری هم وجود دارند که در ویدیو بالا به آن اشاره شده است. اگر بی اشتهایی افراد سالمند با این علائم همراه بود حتما در سریع ترین زمان ممکن به پزشک متخصص مراجعه کنید.

بی اشتهایی عصبی در سالمندان

بی اشتهایی عصبی در سالمندان مرتبط می شود به مشکلاتی چون افسردگی ، استرس و اضطراب که متاسفانه در سالمندان مشکلی بسیار شایع است. برای درمان آن گاهی اوقات نیاز به مراجعه به روانشناس است. اما شما با دورهمی ها و در کنار بودن افراد مسن می توانید به درمان بی اشتهایی عصبی آن ها کمک کنید.

عفونت و بی اشتهایی در افراد مسن

عفونت ها می توانند از دلایل اصلی بی اشتهایی سالمندان باشد. هنگامی که بدن در حال مبارزه با عفونت است، سیستم ایمنی فعال می شود که می تواند منجر به از دست دادن اشتها و کاهش مصرف غذا شود. عفونت‌های رایج در سالمندان، مانند عفونت‌های مجاری ادراری، عفونت‌های تنفسی یا عفونت‌های گوارشی، می‌توانند عوارض سیستمیک ایجاد کنند که منجر به کاهش اشتها می‌شود.

علاوه بر این، عفونت ها اغلب با علائمی مانند خستگی، ضعف و ناراحتی همراه هستند که می توانند اشتها را کاهش داده و منجر به بی اشتهایی شوند. در برخی موارد، داروهایی که برای درمان عفونت ها استفاده می شوند، می توانند عوارض جانبی داشته باشند که بر اشتها نیز تأثیر می گذارد.نظارت بر وضعیت تغذیه افراد مسن در طول عفونت و پس از آن بسیار مهم است، زیرا اشتهای ضعیف و مصرف ناکافی غذا می تواند روند بهبودی را طولانی کرده و خطر عوارض را افزایش دهد. پزشکان می توانند راهنمایی هایی در مورد مدیریت بی اشتهایی در طول و بعد از دوره های عفونت ارائه دهند.

بیماری های زمینه ای مرتبط با بی اشتهایی سالمندان

همانطور که در بخش علت ها هم گفتیم برخی از بیماری ها ممکن است دلیل بی اشتهایی در افراد مسن باشد که در این بخش به این بیماری های زمینه ای می توانید دلیل اصلی بی اشتهایی باشد می پردازیم. نکته ای اصلی این بخش این است که همیشه بی اشتهایی را به مشکلات گوارشی مرتبط نکنیم.

• بیماری مزمن کبدی
• نارسایی کلیه
• نارسایی قلبی
• هپاتیت
• کم کاری تیروئید
• و انواع سرطان‌ها
• افسردگی

درمان بی اشتهایی سالمندان

بی اشتهایی می تواند جمعیت سالخورده را نیز تحت تاثیر قرار دهد و عواقب آن می تواند به همان اندازه ویرانگر باشد. درمان بی اشتهایی در سالمندان نیازمند رویکردی چند بعدی است که به جنبه‌های فیزیکی و روان‌شناختی و در نظر گرفتن نیازها و چالش‌های منحصربه‌فرد آنها می‌پردازد. این مقاله به بررسی راهبردهای درمانی بی اشتهایی در سالمندان با هدف بازگرداندن سلامت و تندرستی آنها می پردازد.

1. ارزیابی پزشکی و حمایت تغذیه ای:
اولین قدم در درمان بی اشتهایی در سالمندان یک ارزیابی پزشکی جامع است. یک متخصص مراقبت های بهداشتی سلامت کلی فرد را از جمله جنبه های فیزیکی، شناختی و عاطفی ارزیابی می کند. کمبودهای تغذیه ای و عوارض پزشکی ناشی از بی اشتهایی شناسایی و رسیدگی خواهد شد. حمایت تغذیه ای نقش حیاتی ایفا می کند که ممکن است شامل یک برنامه غذایی شخصی، مکمل های ویتامین و مواد معدنی و نظارت بر بازیابی وزن باشد.

2. روان درمانی و مشاوره:

بخش جدایی ناپذیر درمان بی اشتهایی در سالمندان، روان درمانی و مشاوره است. درمان شناختی رفتاری (CBT)، جلسات درمانی فردی یا گروهی می‌تواند به شناسایی عوامل روان‌شناختی زمینه‌ای مؤثر در بی‌اشتهایی کمک کند. درمانگران بر بهبود تصویر بدن، عزت نفس و به چالش کشیدن الگوهای فکری تحریف شده مرتبط با غذا و وزن تمرکز می کنند. مشاوره حمایتی به حل مسائل عاطفی، راهبردهای مقابله و پیشگیری از عود کمک می کند.

3. مداخلات پزشکی و روانپزشکی:

در موارد شدید بی اشتهایی، بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای تثبیت علائم حیاتی، اصلاح عدم تعادل تغذیه و مدیریت عوارض پزشکی ضروری باشد. نظارت دقیق توسط یک تیم چند رشته ای شامل پزشکان، پرستاران، متخصصان تغذیه و متخصصان سلامت روان، اجرای مداخلات مناسب را تضمین می کند. ممکن است داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب برای مدیریت اختلالات خلقی یا بیماری های همراه در نظر گرفته شوند.

4. رویکرد مراقبت مشترک:

بی اشتهایی در سالمندان اغلب نیاز به یک رویکرد مراقبت مشترک شامل متخصصان مختلف مراقبت های بهداشتی دارد. ارتباط و هماهنگی بین پزشک مراقبت های اولیه، روانپزشک، متخصص تغذیه و مراقب برای ارائه درمان جامع و جامع ضروری است. بازدیدها، ارزیابی‌ها و تنظیم‌های منظم در برنامه‌های درمانی در صورت لزوم، پشتیبانی مداوم و نظارت بر پیشرفت را تضمین می‌کند.

5. حمایت اجتماعی و توانبخشی:

حمایت اجتماعی نقش مهمی در درمان بی اشتهایی در سالمندان دارد. درگیر کردن اعضای خانواده، دوستان یا گروه‌های حمایتی می‌تواند کمک عاطفی، تشویق و احساس تعلق باشد. برنامه های توانبخشی، مانند مراکز درمانی روزانه یا تسهیلات سرپایی، فعالیت های ساختاریافته، آموزش تغذیه و سیستم های حمایتی را ارائه می دهند که اجتماعی شدن و بهبودی را ارتقا می دهند.

نتیجه: بی‌اشتهایی افراد مسن

درمان بی اشتهایی در سالمندان نیازمند رویکردی دلسوزانه و جامع است که به چالش های منحصر به فرد پیش روی این جمعیت می پردازد. از طریق ارزیابی پزشکی، حمایت تغذیه‌ای، روان‌درمانی، مداخلات پزشکی و حمایت اجتماعی می‌توان سلامت و تندرستی را بازیابی کرد. به یاد داشته باشید، پیگیری به موقع می تواند از بسیاری از مشکلات و بیماری های دیگر نیز جلوگیری کند. امیدواریم که این پست توانسته باشد به سوالات شما پاسخ داده باشد.